หาที่วางรัก

 

 

มันเป็นเหมือนทุกขลาภจากบาปก่อ
ที่มารอทวงถามตามความหวัง
จากความรักที่เริ่มเติมพลัง
ให้เพพังแพ้พ่ายหน่ายอารมณ์

เมื่อมีรักใครเขารับเอาสุข
เมื่อมีรักใครปลุกแต่สุขสม
เมื่อมีรักของเราเฝ้าแต่ตรม
เมื่อมีรักมีแต่ถมปมรักเรา

ใจช่างหว้าเหว่นักเมื่อรักจ่อ
รักเพียงขอให้ชื่นคืนไม่เหงา
หวังเพียงรักจริงใจได้บรรเทา
รักเพียงเราเฝ้าถนอมพะยอมนาง

แต่ก็ยังเกิดทุกข์มาคลุกเคล้า
เหมือนว่าเราวางตนคนถากถาง
จากหนึ่งใครให้เห็นเป็นเงาจาง

ไม่ถูกทางถูกที่นี่อย่างไร

แม้โลกนี้กว้างล้ำตามคำกล่าว
แต่บางคราวเล็กยิ่งกว่าสิ่งไหน
แค่วางคนสองคนปนลงไป
ยังยากไซร้ไร้แสนในแผ่นดิน

จะวางไหนรักล้นสองคนนี่
ช่างริบหรี่ความหวังฝั่งถวิล
จะวางชิดติดกันมั่นดั่งจินต์
หรือต้องบินไปวางหว่างฟ้าไกล