ฉันก็เป็นอย่างนี้..

 

“ฉันก็เป็นอย่างนี้อย่างที่เห็น”
ที่ควรเป็นเห็นเหมือนเตือนเบาะเบาะ
อย่ามาสับจับทุเรียนเปลี่ยนเป็นเงาะ
คำฉอเลาะไร้ค่าไม่น่าชม

ได้แต่นั่งฟังคำที่นำกล่าว
ล้วนแวววาวคมมีดกรีดผสม
เป็นคำปรามห้ามไว้ไม่โง่งม
ไม่หลงลมคมอำอย่านำมา

ให้สะทกสะท้อนอ่อนระโหย
ล้าแรงโรยโหยไห้ใจผวา
จำกล้ำกลืนฝืนคำจำนรรจา
หากเอ่ยมาเกรงว่าจะพาพัง

ไม่เคยคิดเปลี่ยนใจให้ใครเปลี่ยน
ไม่เคยเวียนออดอ้อนย้อนความหลัง
ไม่เคยห้ามปรามใดให้ร้างรัง
ไม่เคยหวังเกินไปไม่ประเมิน

ไม่บีบคั้นหัวใจให้สะอื้น
ไม่เคยลื่นเกินที่มีสรรเสริญ
มีแต่หวังฝากไปรักใคร่เกิน
คงเผอิญความหวังดีมีกำแพง

ได้รับรู้สิ่งเตือนที่เฉือนซ้ำ
จะจดจำใส่ใจไม่กำแหง
จะไม่ล้ำเกินเขตเจตจำแลง
จะไม่แสร้งอาลัย...ให้ใครตรม