วันอำลา

เมื่อหยาดฝน หล่นลงดิน แล้วรินไหล
เซาะแทรกไป ในพงหญ้า กลางป่าเขา
ชุบชีวิต น้อยใหญ่ในลำเนา
ได้รับเอา ความชุ่มฉ่ำ ค้ำชีวี

หากน้ำหลาก มากไป ใจหวั่นหวั่น
นั่งรำพัน เศร้าใจ ไม่สุขศรี
เกิดน้ำท่วม โคลนถล่ม จมปฐพี
บ้านเคยมี ที่ทำกิน คงสิ้นกัน

ธรรมชาติ โหดร้าย คล้ายพิโรธ
คลั่งแค้นโกรธ การกระทำ ที่หยามหยัน
ชอบทำลาย สิ่งดีงาม ไม่คร้ามกัน
ด้วยคนนั้น เห็นแก่ตน คนทำลาย

ทำลายป่า ล่าสัตว์ ถนัดนัก
อนุรักษ์ ไม่เคยคิด จิตมุ่งหมาย
ขอข้าได้ ขอข้ามี  ดีทุกราย
สมดังหมาย ของข้า...อย่าห้ามกู

หากสังคม ทุกคนเห็น เป็นเช่นนี้
ยากเกินที่ จะเยียวยา น่าอดสู
แย่งกันทำ เรื่องชั่ว มั่วน่าดู
กว่าจะรู้ ก็เมื่อกรรม ตามมาทัน

ร้องโอดโอย โหยหวน ชวนสะอื้น
กลางค่ำคืน ตื่นผวา นึกว่าฝัน
น้ำล้นหลาก พรากพร่า คร่าชีวัน
จบสิ้นกัน วันอำลา...มันมาเยือน