ลืมเสียเถิด..

 

อยากกล่าวคำอ้อนวอนก่อนลาจาก
จำต้องพรากอาลัยด้วยใจเหงา
ความทรงจำอื่นใดในรักเรา
ต้องเก็บเอากลับคืนสะอื้นคำ

ปากพร่ำวอนอ้อนพียงเสียงซึมเศร้า
บอกรักเราสิ้นแล้วแก้วคมขำ
ในชาตินี้บุญมีเพียงลำนำ
สิ่งเคยทำเคยหวังพังทลาย

”ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง”..เคยซึ้งจิต
ลืมชีวิตที่เคยหวังพังสลาย
ลืมคำหวานที่ออดอ้อนวอนเสียดาย
ลืมความหมายของคำรักสลักใจ

ก้าวเดินต่อรอหวังดั่งครั้งก่อน
ก็คงอ่อนล้าแรงขาดแสงใส
ความทรงจำลางเลือนเหมือนสิ้นไฟ
ก้าวต่อไปใครพยุงให้มุ่งตรง

ลืมได้ไหม..ใจถามใจไหนคำตอบ
ลืมอย่างไร ใครมอบ ตอบประสงค์
ลืมเมื่อไหร่..นานไหม ได้ลืมลง
หรือลืมได้ ในวันปลง...ส่งกองฟอน