เพ้อ

ได้ยินเสียงแผ่วไหวกิ่งไผ่หวิว
เสียงลมปลิวผิวผ่านพรรณพฤกษา
ฟังละเมอเพ้อพร่ำคำพรรณนา
อ้อนวาจาจากนางผู้ห่างไกล

เหมือนเสียงร่ำคร่ำหวนทวนเทวษ
จากสุดเขตแดนฟ้าพาหวั่นไหว
เจ้ามีทุกข์รุมเร้าเศร้าอย่างไร
สุดห่วงใยอาลัยหาพาระทม

ที่เจ้าช้ำใครทำให้เจ้าโศก
สุดวิโยคใครแกล้งแสร้งให้ขม
น้ำตาหลั่งรินรดหมดชื่นชม
ไร้อารมณ์สมสุขทุกข์เพราะใคร

ขอจงเอื้อนเอ่ยคำนำแถลง
คนที่แกล้งทิ้งเจ้าเขาคนไหน
คนที่ตัดเสน่หาผลาญพร่าใจ
เขาเป็นใครใยใจดำทำได้ลง

จะตามล้างชำระแค้นถึงแดนฟ้า
คนไหนหนารักเล่นเห็นประสงค์
ล่อลวงหลอกบอกนักรักอนงค์
ชีพไม่ปลงจะไม่ยอมขอน้อมพลี

ใครรักเล่นเห็นเจ้าเท่าบุพผา
ชมแล้วปาทิ้งไปไร้ศักดิ์ศรี
ไม่เคยเห็นคุณค่าของนารี
ชายเช่นนี้ ต้องล่า..มาลงทัณฑ์.