รำพัน

ช่างรำพันอ้อนออดหยอดคำหวาน
อกชายชาญอ่อนไหวใจเศร้าหงอย
ใครใจดำทำเจ้าร้าวรอคอย
ซ้ำยังปล่อยให้ขมกับลมลวง

ต้องร้องไห้ฟูมฟายอับอายนัก
คนเคยรักผลักไสไม่เคยหวง
รักเคยพร่ำรำพันตันแดดวง
กลับมา-กลวงข้างในหนอใจคน

จะขอรับซับน้ำตาพาปลอบขวัญ
ให้กลิ่นควันจางหายคลายสับสน
ได้กลับคืนฟื้นใจยามไข้รน
หายทุกข์ทนค่อยวางชี้ทางเดิน

อ้อมอกนี้ยังมีไหล่ให้ซบหน้า
มีกรุณามอบให้ไม่ขัดเขิน
มีอุ่นไอคลายหนาวคราวเขาเมิน
ขอเชื้อเชิญพิสูจน์ได้....ชายยังรอ