ในคืนเหงา

เมื่อมองเห็นสัจธรรมที่ค้ำโลก
ความทุกข์โศกเศร้าสร้อยร้อยประสาน
ล้วนแต่คนผู้สร้างต่างดวงมาน
ตามต้องการของตัณหาราคะตน

หากมองได้ด้วยใจยิ่งใสแจ่ม
ไม่ต้องแย้มหน้าต่างกลางสายฝน
หลับตาลงสติตั้งหลั่งกมล
ความทุกข์ทนก็คลายสลายไป

คืนที่เหงาจะสงบพบดวงจิต
คืนที่คิดรู้พอต่อคำไข
คืนเดียวดายจะกรุ่นกับอุ่นไอ
คืนอาลัยไหลรดกำสรดเรา

ไม่ต้องตรมอีกแล้วดวงแก้วจ๋า
ไม่ต้องหาดาวฤกษ์เบิกความเหงา
ไม่ต้องครุ่นครวญคิดติดเป็นเงา
ไม่ต้องเฝ้าไหวหวั่นถ้ามั่นคง

เพียงตัวเราเท่านั้นที่มันเหงา
แก้ที่เราอย่าแก้ใครให้ไหลหลง
ค่ำคืนนี้ชีพมีที่ยืนยง
ได้มั่นคงก็เพราะเราเฝ้าจำนรรจ์

ไม่อาจห้ามยามหว้าเหว่เหมือนเปลแกว่ง
คราโดนแรงแบ่งซัดปัดเสียขวัญ
หากปมผูกปลูกหลักปักค้ำยัน
ยังคงมั่นกั้นอยู่..รู้อุบาย