ไม่ต้องตอบก็ได้นะ

พออยู่ห่างต่างพร่ำคำนั่นนี่
จะอย่างนี้อย่างนั้นน่าหวั่นไหว
พอเห็นหน้าทุกวันพลันเปลี่ยนไป
คนอะไรไม่นิ่งจริงนะเออ

ทำเป็นห่วงกังวลคนอยู่ห่าง
กลัวอ้างว้างเงียบเหงาเฝ้าเสนอ
จะทำนั่นทำนี่ให้พี่เธอ
ปากนะเออช่างหาคำพาที

กลัวจะหนาวคราวนอนอ้อนเป็นห่วง
ปล่อยเลยล่วงห่างหายเหมือนหน่ายหนี
ไยไม่ไปห่มกายคลายหนาวที
กอดคนดีอุ่นกว่าคว้าผ้านวม

คำหวานเอย..เชยชิด เพียงคิดฝัน
คอยรำพันเพียงถ้อยคล้อยก็หลวม
ไม่ตรึงแน่นเหมือนกอดสอดรักรวม
รีบมาสวมร่วมเสริม..เติมอุ่นไอ..