ไม่เหมือนเก่า

สองปีกว่า เธอเปลี่ยน เหมือนเปลี่ยนฉาก
จากฝั่งฟาก บางเบา เงาสดใส
มาบัดนี้ รกรุงรัง บังแสงไฟ
มองมุมไหน ก็อึมครึม ปลื้มไม่ลง

ก็เธอกิน แล้วนอน หย่อนกายา
จากใบหน้า ไข่ไก่ เป็นไข่หงส์
ร่างอวบอั๋น อรชร อ้อนเอวองค์
กลายรูปทรง โอ่งมังกร สะท้อนใจ

ก่อนพราวพริ้ม ยิ้มรับ กระจับสวย
ก็ระทวย ห้อยลง งงไฉน
เพราะทั้งกิน ทั้งดูด พูดเป็นไฟ
เลยลามไหม้ ให้ปากห้อย ย้อยหย่อนยาน

เสียงพูดดัง เปรี้ยงปร้าง อย่างฟ้าผ่า
หมูไก่กา แตกกระจุย ลุยกันพล่าน
สะเทือนหู สู่สรวง แม่ดวงมาน
คนอารั้ย..เหลือรับทาน..แม่บานบุรี..