คลื่นสวาท

ปล่อยคลื่นสั่งฟังเสียงเป็นเพียงฝัน
สุดจำนรรจ์วันส่งยังหลงใหล
เกิดพะวักพะวนจนเหนื่อยใจ
เมื่อส่งไปไร้เครื่องรับมาจับความ

คงไร้ค่าลมพามาห่างหาย
คงสลายเกลียวส่งหลงคำถาม
คงส่งเก้อเผลอไผลไม่ติดตาม
คงครั่นคร้ามหวามไหวในอุรา

อีกฝั่งจ้องมองคำเพื่อนำตอบ
อีกฝั่งมอบความบันเทิงเชิงหรรษา
อีกฝั่งรอแก่นสารงานเจรจา
อีกฝั่งพาน้ำนองกองดินเลน

คงต้องรอดินแห้งจึงแจ้งส่ง
คงต้องรอสายตรงบ่งให้เถร
คงต้องรอหัวใจไม่ไหวเอน
คงต้องรอก่อนเน้นเป็นข้อความ

จะอีกนานเท่าไหร่คลื่นใจนี้
ถึงจะมีวันรับจับวาบหวาม
ถึงจะกรอรอคลื่นชื่นสมนาม
ถึงบรรจบครบงามตามใจปอง

ต้องคอยส่งคลื่นนี้อีกกี่ชาติ
จึงไม่ขาดคลื่นแรงแห่งเราสอง
แม้เนิ่นนานกาลดับพับครรลอง
ให้คลื่นปองครองคู่...ยังอยู่คอย..