รออาญา

สร้างกระสุน แห่งรัก สักหนึ่งนัด
บรรจงจัด อ้อมแขน แทนปลอกสี
เอาพลัง ความรัก อัดอีกที
แรงขับดี  ด้วยความกล้า ท้าสู้นาง

เอาหัวใจ ร้อนรุก คลุกความหวาน
ประสบการณ์ เป็นชนวน ชวนถากถาง
เอาจุมพิต เป็นไฟ โลมไล้นาง
ครบทุกอย่าง เล็งกลาง ระหว่างใจ

ท้ายกระสุน เกาะเกี่ยว เหนี่ยวเชือกรัก
เมื่อยิงปัก อกสาว น้าวเนื้อใส
ผ่อนและดึง คว้าถึง ซึ่งดวงใจ
กอดเก็บไว้ ใกล้ตน คนแม่นปืน

เล็งแล้วเหนี่ยว เรียวไก ด้วยใจมุ่ง
หวังให้ตุง ดวงใจ ไร้ขัดขืน
เป้าหยุดนิ่ง..พิงฝา หน้าทะมึน
เรากลับยืน ขาสั่น สะท้านทรวง

จะเป็นใคร ที่ไหน คนใดเล่า
ก็แม่เจ้า แดงคนดี ที่น่าหวง
ตะโกนท้า เสียงกร้าว ราวฟ้าทวง
เสียวซ่านทรวง ควงกระบี่ รี่เข้ามา

กระสุนรัก กระเด็นออก ปลอกกระแทก
ร่วงลงแตก แทรกลง ตรงหินผา
คนถือปืน ยืนตะลึง ถึงเวลา
รอถูกฆ่า จากสตรี ..ที่งดงาม...