จะได้ไหม

เสียงสะอื้นกลืนน้ำตาพาสะท้อน
เสียงเว้าวอนอ่อนไหวแผ่วใกล้หู
ความอาลัยในหวังหลั่งพรั่งพรู
สุดอดสูอารมณ์ที่ตรมทรวง

คำรำพันเอื้อนเอ่ยที่เคยซึ้ง
กลับถูกดึงจากน้ำตาคราแหนหวง
มาคลุกปนเป็นก้อนก้อนร้อนแดดวง
จุกในทรวงสุดกลืนกล้ำคำน้ำตา

เสียงแผ่วเบาจากวจีที่แสนเศร้า
ซึมลึกเข้าบาดใจให้ห่วงหา
เหมือนไร้แรงแห่งฝันอันโสภา
อีกน้ำตาดั่งกรดราดรดเรา

ความเสียใจไม่อาจล้างให้จางจบ
ความสงบไม่อาจหนีที่เงียบเหงา
แม้ออกวาง กลางป่าช้าอุราเรา
ยังร้อนเร่าครุกรุ่นครุ่นคำนึง

เราคนผิดคิดหลงตรงส่งสาร
ที่บันดาลความหวังดั่งเอื้อมถึง
สู่หัวใจใฝ่ฝันนั้นเอื้อมดึง
ด้วยไม่ซึ้งในความจริงสิ่งที่คอย

อยากรับผิดที่คิดทำให้ช้ำเศร้า
อยากรับเอาขื่นขมตรมเหงาหงอย
อยากรับเอาความเสียใจให้รอคอย
อยากล้างรอยอาลัยให้หวนคืน

จะหันหน้าหาฝันด้วยกันใหม่
จะซ่อมใจผูกมัดไม่ขัดขืน
จะได้ไหมร้อยใจให้ยาวยืน
จะล้างคืนที่เศร้าของเราไป.