บทกวีนี้อีกเป็นปีกบิน

บทกวีนี้อีกเป็นปีกบิน
.
ถนอมนวลหวนพาเพราะว่ารัก
เฝ้าฟูมฟักนักหนาแม่ตาหวาน
ถนอมดั่งระวังไข่ในกระดาน
พ้นภัยพาลรานร้าวยามก้าวไป
.
มากกังวลล้นจิตคิดเป็นห่วง
เดือนเลยดวงล่วงลับหาหลับใหล
ยังตื่นตาผวาหวังนั่งร่ำไร
เกินกว่าใครในหล้าอุราปอง
.
เริ่มจากวันปันไปไหลเป็นเดือน
แล้วค่อยเคลื่อนเลื่อนไกลไม่สนอง
นานเป็นปีที่หวังยังนั่งมอง
จะร่ำร้องจองจำกี่ค่ำคืน
.
เหม่อเมินหน้าตาคลอก่อน้ำใส
อาบแก้มไหลไม่ยั้งลำพังฝืน
รักเหลือล้นคนไกลให้กล้ำกลืน
อกสะอื้นยืนคอยมองรอยทาง
.
ร่ำเรียงร้อยถ้อยคำลำนำขาน
ส่งสมานผ่านฟ้าคราไกลห่าง
วานเทพแถนแดนพรหมช่วยห่มวาง
อย่าเคว้งคว้างกลางหาวให้ร้าวทรวง
.
บทกวีนี้อีกเป็นปีกบิน
ส่งถวิลยินยลล้นรักห่วง
ให้ถึงนวลชวนชมสมแดดวง
จะบำบวงปวงสวรรค์..ขอสัญญา..
.

บ้านริมโขง