เพื่อนกันในวันเผลอ

เพื่อนกันในวันเผลอ
.
กี่ฤดูสู่ปีที่เวียนวน
ชีวิตคนล้นเปลี่ยนเวียนสถาน
ความคงอยู่ไม่เที่ยงเบี่ยงอาการ
แต่คำขาน ว่า “เพื่อน” ไม่เลือนราง
.
จะแก่เฒ่าเก่าไปไม่มีผล
“เพื่อน” ของตนอย่างไรไม่เมินหมาง
เห็นหน้าทักคำส่งไม่หลงทาง
เรียกชื่อพ่อล้อบ้างอย่าง “เพื่อน” กัน
.
เพื่อนอาจเป็นพ่อปู่คู่พ่อตา
ให้คนอื่นเรียกหาคราเปลี่ยนผัน
มีลูกสาวลูกชายสบายครัน
ได้อุ้มหลานโดยพลันแสนบันเทิง
.
แต่เพื่อนเราเข้าฝากอยากเป็นญาติ
อยากได้หน่อเชื้อชาติวาดเถลิง
อยากเป็นทองแผ่นเดียวเหนี่ยวระเริง
คอยคุมเชิง..เอิงเอยเผยวาจา
.
อยากเปลี่ยน “เพื่อน” เป็น “พ่อ” ขอเรียกใหม่
ทำซุ่มเสียงแจ่มใสให้กังขา
เทียวเยี่ยมบ้านสานสุขทุกเวลา
แท้เล็งลูกสาวหล่า..ของข้าเอง..
.
 
ฮึ่ม ๆ ๆ  เพื่อนนะเพื่อน...!!!
.

บ้านริมโขง