สำนึกบาป

สำนึกบาป

สำนึกบาปสาปส่งเหมือนปลงตก
เข็ดเข็นครกขึ้นเขาเฝ้ามองใหม่
พบกี่หลุมคลุมครอบตอบบทไป
ถอนหายใจไกลห่างทางระทม

เอาชีวิตเข้าคลุกปลุกสวาท
แสนอนาถบาดตนจนขื่นขม
รอยแผลเป็นเข็ญใจให้ซานซม
รับความตรมถมเต็มเค็มชีวิต

เหมือนรู้ตัวกลัวบาปจึงสาปส่ง
ปลดลุ่มหลงคนคืนยืนสนิท
เก็บหัวใจคืนกลับรับชื่นชิด
แล้วก็ปิดประตูด้วยรู้ทัน

ผิดเป็นครูอยู่ยั้งตั้งต้นใหม่
เหมือนหลับไปไล่เรียงเพียงความฝัน
ตื่นคราวนี้หายสิ้นกลิ่นรำพัน
เริ่มใหม่กันเถิดหนา..ตั้งหน้าเดิน

กำลังใจมากล้นทนฟันฝ่า
ยิ้มเปื้อนหน้าท้าทายคล้ายเหาะเหิน
ทุกย่างก้าวเท้ามั่นวันเผชิญ
อย่างเพลิดเพลินเกินเก่าที่เผาทรวง

โลกใบใหม่ใสสดปลดสิ่งเร้า
โลกใบเก่าเศร้านักเพราะรักหวง
โลกใบใหม่ใสสดปลดรักลวง
โลกพุ่มพวงโลกใหม่..ไร้ราคี

บ้านริมโขง