อย่าคร่ำครวญ

อย่าคร่ำครวญ
.
ไม่ต้องอยากหากครบต้องจบจาก
หาใครลากมากพ้นคนปลดปล่อย
ตามติดตัวทั่วแหล่งแอบแฝงรอย
ไม่เคยถอยคล้อยห่างร้างลาเรา
.
ลมหายใจให้พลังเริ่มตั้งต้น
บันดาลดลตนต่อก่อชีพเข้า
ยืนหยัดอยู่สู่ฝันวันเป็นเงา
จนเอื้อมเอาเค้าร่างวางสืบมา
.
แล้วคำนี้มีใครคนไหนซึ้ง
“สิ้นหวัง” จึงตรึงจิตคิดห่วงหา
หวังอะไรใจเราเร้าอุรา
หวังได้ฟ้าคว้าดาวหรือราวนั้น
.
"หวังไม่สิ้น" กลิ่นกายยังคล้ายเพื่อน
พูดยังเหมือนเตือนตนคนใฝ่ฝัน
กินก็ยังหลั่งรสบทเดียวกัน
ใครคิดสั้นบั่นตนไม่ทนทาน
.
ทุกผู้คนล้นสู้ไม่อยู่เฉย
สุขทุกข์เอยเลยอ้างอย่างของหวาน
เพียงรสลิ้นกินกลืนฝืนไม่นาน
เมื่อวันวานผ่านไปหาใหม่กลืน
.
ลมหายใจคือพลังยั้งชีวิต
ไม่ห้ามสิทธิ์ผิดใครให้ขมขื่น
ต้นทุนเพียงเยี่ยงนี้ที่หยัดยืน
ให้รู้ตื่นคืนคำ..อย่าคร่ำครวญ
.

บ้านริมโขง