ฟื้นสำนึก

ฟื้นสำนึก
.
ก่อนอาจเห็นเป็นเพียงสำเนียงแว่ว
ไม่รู้แนวแก้วขานเลยผ่านผัน
ขาดสำนึกตรึกตรองมองชีวัน
เพียงสุขสันต์กันไปในอุรา
.
“ไม่สำคัญ” สรรคำมาพร่ำขาน
จะกี่กาลผ่านไปไม่รู้สา
ตามใจตนล้นเลิศเกิดมารยา
ไม่รู้ว่าค่าใดอันไหนจริง
.
แม้อักษรกลอนกานท์ที่สารสื่อ
หากไม่ยื้อถือมั่นนั้นทุกสิ่ง
ทั้งขาดหลักปักทางที่อ้างอิง
จะไม่นิ่งวิ่งวุ่นจนฝุ่นฟุ้ง
.
อยากให้รู้สู่ชื่นฟื้นสำนึก
พร้อมรู้สึกตรึกตรองทำนองมุ่ง
สิ่งใดขาดวาดเสริมเริ่มปรับปรุง
เจิดจรุงรุ่งแล้วเป็นแนวนำ
.
นั้นคือฟื้นยืนยันวันก้าวใหม่
นั้นคือใครได้ฟื้นไม่ยืนย่ำ
นั้นสะกิดติดตนบนความจำ
นั้นคือคำพร่ำขานสื่อสารมา
.
วันนี้ฟื้นหรือยังหวังสดับ
วันนี้กลับมาใหม่ด้วยใฝ่หา
วันนี้พร้อมหลอมเราเฝ้าสัญญา
วันนี้ตื่นเถิดหนา..อย่านิ่งนาน
.

บ้านริมโขง