เมืองตาเหล่ เลยเหล่ตาตาม
.
มองที่ภาพดูทีไม่มีใคร
เห็นแต่โซ่เส้นใหญ่ไยคล้องปิด
ประตูงับสับกลอนซ่อนเสียมิด
ใครช่างบิด ช่างบ้า ว่าเห็นคน
.
อัยการพวกหนึ่งซึ่งก็ด้วย
เข้ามาช่วยยืนยันวันสับสน
หามีใครไหนโง่โซ่คล้องตน
เขาคล้องโซ่ลงบน บานประตู
.
บอกไม่เห็น..ไม่เห็น เค้นอยู่นั่น
ตาของฉันมันเหล่เซนอกลู่
ภาพเลยเบี่ยงเลี่ยงไปไกลร่องรู
เห็นแต่หมู่พวกข้าเข้ามาเชียร์
.
เฮ้ย..! ใครเห็น บอกด้วยพ่อกล้วยทอด
พวกตาบอดคลำช้างอ้างละเหี่ย
คลำเจอดุ้น หว่างขาท่าอ่อนเพลีย
ขาห้าเตี้ย..เสียใจ ไม่มีตีน
.
โซ่อาถรรพ์มันกล้าออกหน้ารับ
มันคล้องกับประตูไม่ทุศีล
ถูกถ่ายภาพวาบหวิวบนนิวซีน
ห้ามคนปีนเข้าออก ไม่หลอกลวง
ให้ดิ้นตายหงายท้องยังร้องว่า
ไม่เห็นหน้าคนคล้องฟ้องถึงสรวง
หยุดอย่าพล่ามตามข้าฯ พาช้ำทรวง
ตาสองดวงข้าฯ เหล่..เลยเรรวน
.
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น