ละครคน

ละครคน
.
คือเวทีที่เห็นเป็นโรงใหญ่
คนทั่วไปได้เล่นเช่นถวิล
กรรมกำหนดบทให้ได้อยู่กิน
สัมผัสลิ้นกลิ่นรสบทแสดง
.
ถูกกำหนดบทแทรกแต่แรกเกิด
จะเลอเลิศเพริศพริ้งสิ่งแสวง
จะจากถิ่นดินใดใคร่แจกแจง
หากำแพงใดกั้นวันลืมตา
.
ก้าวออกสู่หน้าฉากล้วนมากเล่ห์
วางมาดเท่ห์เห่ให้ในวาสนา
สมมติองค์ทรงเทพเสพอภิญญา
ดุจจากหล้าฟ้าสวรรค์นั้นลอยลง
.
เพียงแต่ร่างอย่างเทพที่เสพสม
ส่วนอารมณ์บ่มให้ใส่ประสงค์
มากตัณหาพาไปไม่ปลดปลง
ต่างเสพส่งหลงรสบทละคร
.
อยู่หน้าฉากมากปลื้มจนลืมชาติ
สมหมายมาตรวาดตนล้นเลอก่อน
เหมือนลืมเลยเคยอยู่และเคยนอน
เหลืออาวรณ์ตอนฝากจากเวที
.
คือละครย้อนย้ำกำกับบท
โศกสลดสดสุขทุกวิถี
ไม่ต่างกันนั้นคนผลบุญมี
ล้วนบ่งชี้ที่มา..และที่ไป
.

บ้านริมโขง