ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ

พระราชนิพนธ์ในล้นเกล้า ร.๖
ชนใดไม่มีดนตรีกาล................ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ........เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์
ฤาอุบายมุ่งร้ายฉมังนัก..............มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี
และดวงใจย่อมดำสกปรก...........ราวนรกชนเช่นกล่าวมานี่
ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้............เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ
.
จากสำเนียงเสียงสื่อคือคำไข
กังวานไปในทีดนตรีเด่น
จรรโลงจิตคิดใฝ่ไม่เบี่ยงเบน
ดนตรีเช่นเฟ้นหาศรัทธาชน
.
งามอารมณ์สมเสริมเติมคุณค่า
กิริยาพาช่วยด้วยฝึกฝน
ต่างขัดเกลาเฝ้าเสริมเติมกมล
ก่อนเกิดผลดลใจให้ชวนชม
.
งามดนตรีคีตะสละสลวย
อันมากด้วยรวยศิลป์จินต์สวยสม
ต้องฝึกฝนจนคล่องล่องลอนลม
งามกล่อมกลมรมณีย์ดนตรีเรียง
.
จึง..”ชนใดไม่มีดนตรีกาล”
จึงประมาณด้านชาคราส่งเสียง
จึงหยาบกร้านด้านจิตติดสำเนียง
จึงเป็นเพียงเยี่ยงตอไม่ล้อลม
.
เมื่อสื่อสารงานเพลงบรรเลงเลิศ
ดั่งฟ้าเปิดเทิดคุณบุญผสม
ได้สัมผัสจัดสร้างทางอารมณ์
ให้ชื่นชมคมกวีที่บทเพลง
.
“เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ”
จะสดใสในคำสำแดงเปล่ง
ร่วมทำนองร้องรับขับบรรเลง
กล่อมตนเองเร่งล้อมกล่อมโลกงาม..
.

บ้านริมโขง