ใจโลเล

ใจโลเล
ตามเสียงเพรียกเรียกร้องของปรารถนา
ก้าวตามมาฝ่าถึงซึ่งฝันใฝ่
เหมือนครอบครองสนองตนบนหัวใจ
ดั่งมิใช่ไหวหวั่นสัมพันธ์มี

เหมือนทดสอบตอบตนจนถ่องแท้
ปิดทุกแผลแลทั่วตัวขัดสี
ทั้งเขา-เราเฝ้าฝันขั้นฉิมพลี
อิ่มฤดียามนั้นสวรรค์เกย

เหมือนตัวข้าฯ เทวดาตกสวรรค์
คำรำพันหวานถ้อยลอยเลื่อนเฉย
ความห่วงหาลาลบจบกันเลย
สุขที่เคยมีบ้าง...กลับร้างลา

ต้องขื่นขมตรมเศร้าถูกเขาทิ้ง
รักจากหญิงจริงแท้แปรเปลี่ยนหนา
เหมือนไม้เถาเจ้ากอดพรอดทุกครา
กับหลักไหนใหญ่กว่า..ผวาครอง

จึงเหมือนกันใช่ไหมใจ..”ปรางทิพย์”
รักแลลิบขลิบฟ้านภาหมอง
ทุ่มเทให้เท่าไหร่ไม่เคยมอง
เพราะเธอปองชายทราม..นามโลเล

ใจเราเหมือนเพื่อนกันวันแสนเศร้า
ใจจึงเฝ้าเหงานักรักหักเห
ใจเจ้ากรรมช้ำเหลือเมื่อพังเพ
ใจโลเล..ใจเขา..ใจเราตรม..

บ้านริมโขง