เหลียวตามนางอย่างระทวย

เหลียวตามนางอย่างระทวย
.
บางครั้งเคยเฉยชาระอาอก
เกินหยิบยกปกปิดคิดหลีกหนี
ไม่อยากพบคบใครอื่นใดมี
ทั้งวจีทีท่าหลบหน้าคน
.
เหมือนเตือนต่อหนอใครที่ไหนบ้าง
ที่ไม่สร้างต่างฉากหลายหลากหน
อำพรางตัวทั่วร่างอย่างแยบยล
ซ่อนหน้าหม่นจนใครหาไม่เจอ
.
ยื่นแต่หน้าหลอกหลอกออกมาอ้าง
ใสกระจ่างต่างแต้มแย้มเสมอ
ยิ้มเปื้อนหน้าครามองต้องละเมอ
สวยจริงเธอเลอเลิศประเสริฐนวล
.
วางภาพถ่ายลายงามยามกินนั่ง
วางเตียงตั้งวังเจ้าให้เราหวน
วางทีท่าว่างามตามกระบวน
วางเชิญชวนป่วนใจใส่อารมณ์
.
มาดผู้ดีที่แย้มแฉล้มเฉลา
ทำอกเราเฝ้าฝันวันสุขสม
ยามเธอย้ายสายตาช่างน่าชม
สยายผมนมเนื้อเหลือบรรยาย
.
เพียงบางครั้งพลั้งไปใจหวาดหวั่น
หลงกระสันนั้นภาพฉาบความหมาย
นัยน์ตาตนซนซุกกระตุกกาย
แท้เป็นชายสายเดี่ยว..เหลียวระทวย
.
 

บ้านริมโขง