ข้าวตายวายชีวัน

ข้าวตายวายชีวัน
.
แล้งในอกนรกก่อเป็นตอผุด
มันแทบหยุดหลุดหมายปลายสาสม
แล้งพื้นดินสิ้นฝนคนระทม
เศร้าซานซมขมขื่นข้าวยืนตาย
.
มีความหวังฝังฝากจากทุกแหล่ง
ดั่งรอแสงแห่งทิวาเมื่อคราสาย
หวังมีฝนจากฟ้ามาเยี่ยมกราย
หากขาดหายคล้ายแกล้งแอบแฝงแนว
.
ไม่มีฟ้าว่าไหมถ้าไร้ฝน
ไม่ต้องทนบ่นขอรอเป็นแถว
หรือให้จัดสัตว์สางแห่นางแมว
ฝนยังแผ่วแล้วใครไหนรับรอง
.
แลทางไปไม่ชื่นขมขื่นทั่ว
ล้วนมืดมัวตัวตนคนสนอง
สิ้นโอกาสวาดสุขทุกข์มากอง
ฟังเสียงร้องก้องหล้าฟ้าคำรน
.
เดินซึมเซาเหงาหงอยตามรอยไถ
ข้าวสวยใสใกล้แห้งจากแล้งฝน
ยามไร้น้ำซ้ำซากลำบากคน
ความหมองหม่นข้นแค้นแสนเดียวดาย
.
สองนัยน์ตาฝ้าฟางกลางแดดจ้า
หมองอุราพาไปไร้จุดหมาย
หนึ่งชีวิตบิดผันใกล้วันวาย
อาจต้องตายคล้ายข้าว ..ร้าวในทรวง
.

บ้านริมโขง