แสงตะวันนั้นร้ายนัก

แสงตะวันนั้นร้ายนัก
.
แสงตะวันนั้นเร้าเข้าครองโลก
ถูกโฉลกโชคเสริมเติมชุ่มฉ่ำ
ทั้งละมุนอุ่นไอให้จดจำ
ทั้งกระหน่ำซ้ำซ้อนให้ร้อนกัน
.
แสงเจ็ดสีที่สวยร่ำรวยค่า
มองแปลกตาพาซึ้งตรึงสวรรค์
พริ้งพราวเพริศเฉิดฉายสายตะวัน
ยามร้ายนั้นบั่นบาดพินาศภัย
.
จึงดั่งแสงแห่งตะวันนั้นน่าคิด
งามแจ่มจิตติดแสงแฝงสิ่งไหน
ร้อนหรือเย็นเป็นผลบนอันใด
หรือเข้าใกล้ไหม้เผาเถ้าธุลี
.
เหมือนมากผลล้นค่ากลับหน้าหัน
เป็นสวรรค์ปันนรกผกผันที่
ไม่อาจหวังตั้งตาว่าแสนดี
เบื้องหลังมีสีชาดพิฆาตคน
.
ต้องระวังครั้งใดใกล้สีแสง
มากจำแลงแปลงผ่านม่านมัวหม่น
ภาพลวงตาพาพลาดพินาศตน
อย่าสับสนจนสะท้าน เมื่อม่านบัง
.
อรุณรางพร่างพร้อยสำออยแสง
กลับร้อนแรงแจ้งสายคล้ายลืมหลัง
ดุจคนงามยามเห็นเป็นงงงัง
รอยยิ้มดั่งสั่งปลิด..ชีวิตคน
.

บ้านริมโขง