**@ ความกังวล @**

ความกังวล
.
ความเป็นห่วงพ่วงถึงซึ่งชีวิต
มันแอบจิตติดตนบนสถาน
ไม่อาจทำตามใจในอาการ
หมองดวงมานขานไข ให้ “กังวล”
.
หลายเรื่องราวคราวครั้งนั่งตรองตรึก
คล้ายตกผลึกนึกนำต้องพร่ำบ่น
มากแนวทางวางสู่ดูน่ายล
มีมากผลสนสนานอาการเป็น
.
แรก “กังวล” หัวใจที่ให้เขา
กลัวต้องเหงาเขาวางอ้างไม่เห็น
ทำเมินเฉยเลยทางอย่างลำเค็ญ
คือประเด็นแรกเริ่มเติม “กังวล”
.
แล้วนานไปใจนางจะอย่างไหน
เร่รักไปไหมหนอท้อสับสน
เริ่มลังเลเห่หาแม่หน้ามน
กลัวมีคนมาแย่งแข่งประชัน
.
พอรู้ว่าเขารักไม่ผลักไส
“กังวล” ใจหนักเข้าเฝ้าเหหัน
กลัวรักเขาเพียงหลอกบอกผูกพัน
เหมือนพระจันทร์ข้างแรมเพียงแต้มฟ้า
.
ทำฉันใดใจฉันจะมั่นรัก
ต้องแนบตักควักใจใช่ไหมหวา
ต้องนอนเตียงเคียงแคร่ แม่กานดา..
..เท่านั้นหนาพาให้ ไม่ “กังวล”

 

บ้านริมโขง