เหมือนว่า..ต้องคว้าไขว่
.
เหมือนเร่งเดินเกินค่าเวลาตั้ง
เหมือนใจคลั่งรั้งเร้าเข้าหาผล
เหมือนนาทีนี้เยิ่นเกินจะทน
เหมือนใจตนล้นร้อนสะท้อนกาล
.
กว่าจะพ้นวนวันอันน่าเบื่อ
กว่ามากเหลือเมื่อหวนทวนขับขาน
กว่าจะถึงหนึ่งเดือนเหมือนเนิ่นนาน
กว่าปีผ่านคลานเต่าคอยเฝ้ามอง
.
ความเป็นอยู่ดูเร่งและเคร่งครัด
เกินบำบัดขัดเกลาเข้าสนอง
หาไม่พอต่อเติมเสริมทำนอง
เสียงเรียกร้องก้องฟ้าว่าอับจน
.
ใจจึงดิ้นถวิลเร่งที่เก่งกว่า
ใฝ่ฝันพาฝ่าผ่านด่านสับสน
ไม่อยากรอเวลาช้าเกินกล
ใจของคนล้นผวาเวลาคอย
.
ทุกนาทีนี่ช้านาฬิกาโลก
มองด้วยตาเศร้าโศกวิโยคปล่อย
ไม่ทันบุญหนุนซ้ำยังด้ำพลอย
ชีวิตลอยเคว้งคว้างกลางนภา
.
อยากให้ถึงหนึ่งฝันทันใจบ้าง
ความอ้างว้างทางคอยร้อยห่วงหา
เมื่อไหร่หนอรอชมสมอุรา
เฝ้าตั้งตาคว้าไขว่ ไม่ปล่อยมือ
.
.
เหมือนเร่งเดินเกินค่าเวลาตั้ง
เหมือนใจคลั่งรั้งเร้าเข้าหาผล
เหมือนนาทีนี้เยิ่นเกินจะทน
เหมือนใจตนล้นร้อนสะท้อนกาล
.
กว่าจะพ้นวนวันอันน่าเบื่อ
กว่ามากเหลือเมื่อหวนทวนขับขาน
กว่าจะถึงหนึ่งเดือนเหมือนเนิ่นนาน
กว่าปีผ่านคลานเต่าคอยเฝ้ามอง
.
ความเป็นอยู่ดูเร่งและเคร่งครัด
เกินบำบัดขัดเกลาเข้าสนอง
หาไม่พอต่อเติมเสริมทำนอง
เสียงเรียกร้องก้องฟ้าว่าอับจน
.
ใจจึงดิ้นถวิลเร่งที่เก่งกว่า
ใฝ่ฝันพาฝ่าผ่านด่านสับสน
ไม่อยากรอเวลาช้าเกินกล
ใจของคนล้นผวาเวลาคอย
.
ทุกนาทีนี่ช้านาฬิกาโลก
มองด้วยตาเศร้าโศกวิโยคปล่อย
ไม่ทันบุญหนุนซ้ำยังด้ำพลอย
ชีวิตลอยเคว้งคว้างกลางนภา
.
อยากให้ถึงหนึ่งฝันทันใจบ้าง
ความอ้างว้างทางคอยร้อยห่วงหา
เมื่อไหร่หนอรอชมสมอุรา
เฝ้าตั้งตาคว้าไขว่ ไม่ปล่อยมือ
.
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น