เป็นเพราะลม

เป็นเพราะลม
.
เหมือนเหินห่างบางคราอุราเผย
หาละเลยเชยชมฉมไฉน
เหมือนสื่อสารขานขาดพลั้งพลาดไป
หาห่างไกลไร้ฝันวันรำพึง
.
ตั้งตาเฝ้าเหงานักเกินหักห้าม
ทุกโมงยามตามต่อหนอคิดถึง
ตั้งตาคอยร้อยเรียงเสียงคะนึง
จนอื้ออึงถึงแถนแสนห่วงใย
.
จะรีบกลับซับทรวงทุกท่วงถ้อย
ฝากคำน้อยลอยลมชมชิดใกล้
ยามอยู่ห่างอย่างนี้พี่ร่ำไร
แต่ลมหวนป่วนไปช่างใจดำ
.
ถ้อยสื่อสารวานขอก็กรอกลับ
ลมลาลับดับฝันนั้นกลืนกล้ำ
เจ็บเหลือเกินเมินมองต้องระกำ
ฉันจะจำย้ำลมไม่พรมพา
.
จวบวันนี้ที่รอก็ถ่อถึง
ใดเคยซึ้งตรึงทรวงมีห่วงหา
ได้คืนกลับซับคราบอาบน้ำตา
ตรมอุราคราก่อนก็ผ่อนคลาย
.
โอ้หนอรัก..รักนี้ฤดีหวน
กลับมาทวนชวนชื่นคืนความหมาย
ประคองนางพลางเกี่ยวไม่เดียวดาย
ไม่รู้หน่ายกายจิต แนบชิดนวล
.

บ้านริมโขง