เพื่อนของเรา

เพื่อนของเรา
.
ยามเงียบงันวันเหงาเรารู้สึก
จากสำนึกลึกล้นจนหวั่นไหว
ความต้องการพล่านผลวิ่งวนไป
ต้องการใครให้รู้สู่อารมณ์
.
ไม่อยากเคียงเพียงตนจนว้าเหว่
ความเหงาเห่เทท้นจนขื่นขม
ฟังใบไม้ไหวพลิ้วยามลิ่วลม
ในอกตรมห่มไห้ใจรอนรอน
.
เพื่อนยามนี้มีค่าอยากคว้าแขน
แม้ต่างแดนแสนไกลใจยังอ้อน
มาซึมซับกับเหงายามเว้าวอน
เถอะ.บางตอนย้อนยิ้ม ก็อิ่มใจ
.
ความรู้สึกนึกเกี่ยวว่าเดียวดาย
ช่างเหมือนตายหงายร่างต่างไฉน
ยิ่งขาดเพื่อนเยือนเหย้ายามเขาไกล
เหมือนโลกไหวไกวแกว่งสำแดงดล
.
เพื่อนคลายเหงาเข้าใจเพื่อนไม่ห่าง
มีสื่อสร้างวางคู่อยู่ทุกหน
คำปลอบใจให้มาคราทุกข์ทน
แม้นหมองหม่นล้นหลามไม่คร้ามเกรง
.
เพื่อนที่หวังดังใจไม่ทับถม
เพื่อนเหมาะสมบ่มบุญหนุนนำเก่ง
เพื่อนรู้ใจให้ซึ้งเพียงหนึ่งเอง
เพื่อนเลบงเพรงคำเลิศล้ำคน
.
เถิดเพื่อนดีมีหนึ่งซึ้งเกินร้อย
ต่างทีถ้อยคอยสดับไม่สับสน
ความจริงใจไหลหลั่งดั่งสายชล
เพื่อนพาพ้นหม่นหมอง..เพื่อนของเรา
.

บ้านริมโขง