ท่วงท่าเธอ
.
ปล่อยบทกลอนอ้อนสาวหลายคราวแล้ว
ไม่เห็นแววแจ้วเสียงสำเนียงสวม
เหมือนเมินหน้าอักษราว่ากำกวม
สำนวนหลวมท่วมทุ่งผักบุ้งลอย
.
อนิจจาข้าเขียนเพียรจีบสาว
ทุกเรื่องราวกล่าวนำคำขานถ้อย
ล้วนคัดกรองมองเมียงตามเสียงกลอย
มีอ้อนอ่อยลอยหวานน้ำตาลโรย
.
คำไพเราะเสนาะหูคุณหนูนั้น
แต่งรำพันวันเศร้าเราระโหย
กี่คำรักสลักตุงกระบุงโกย
ทั้งหว่านโปรยโดยรอบขอบโลกา
.
แม้เบื้องบนด้นไปไม่ยอมท้อ
ไปร้องขอต่อแถนแสนยักษา
ฝากคำรักปักแขวนแดนนภา
ประกาศตัวทั่วฟ้า..ว่ารักเธอ
.
จนป่านนี้วี่แววยังแคล้วคลาด
ไม่สามารถวาดคำนำเสนอ
ไร้เสียงใดได้ยินผินละเมอ
ไม่พบเจอเพ้อคำลำนำใด
.
อนิจจาข้าน้อยกำพลอยสาว
กี่ครั้งคราวดาวดับพับแสงใส
กี่เสียงร่ำพร่ำขานกังวานไป
เธอตอบใน ท่วงท่า ภาษามือ
.
.
ปล่อยบทกลอนอ้อนสาวหลายคราวแล้ว
ไม่เห็นแววแจ้วเสียงสำเนียงสวม
เหมือนเมินหน้าอักษราว่ากำกวม
สำนวนหลวมท่วมทุ่งผักบุ้งลอย
.
อนิจจาข้าเขียนเพียรจีบสาว
ทุกเรื่องราวกล่าวนำคำขานถ้อย
ล้วนคัดกรองมองเมียงตามเสียงกลอย
มีอ้อนอ่อยลอยหวานน้ำตาลโรย
.
คำไพเราะเสนาะหูคุณหนูนั้น
แต่งรำพันวันเศร้าเราระโหย
กี่คำรักสลักตุงกระบุงโกย
ทั้งหว่านโปรยโดยรอบขอบโลกา
.
แม้เบื้องบนด้นไปไม่ยอมท้อ
ไปร้องขอต่อแถนแสนยักษา
ฝากคำรักปักแขวนแดนนภา
ประกาศตัวทั่วฟ้า..ว่ารักเธอ
.
จนป่านนี้วี่แววยังแคล้วคลาด
ไม่สามารถวาดคำนำเสนอ
ไร้เสียงใดได้ยินผินละเมอ
ไม่พบเจอเพ้อคำลำนำใด
.
อนิจจาข้าน้อยกำพลอยสาว
กี่ครั้งคราวดาวดับพับแสงใส
กี่เสียงร่ำพร่ำขานกังวานไป
เธอตอบใน ท่วงท่า ภาษามือ
.
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น