กังวลแทบล้นทรวง
โคลงสี่สุภาพ
กังวลคนทุกข์ท้อ............รอบุญ
หมายมั่นสรรการุณย์...........ส่งให้
หวังเอยต่างหวังคุณ........หนุนส่ง นาแม่
นานนับกลับหลีกไร้.......ไม่แคล้วตรอมตรม
.
ใจขมใจบ่มเศร้า........รำพึง
ใจเจ็บใจคะนึง........หนึ่งเจ้า
ใจฝันมั่นตราตรึง.......ถึงถิ่น นางเอย
ใจไม่เลยลืมเฝ้า........ฝากฟ้ามาปอง
.
กาพย์ยานี ๑๑
.
ห่วงนักยามรักล้น..........มากกังวลหม่นมัวหมอง
โอบเอื้อเจือรักครอง........สองเราสร้างทางฉิมพลี
.
แต่ใจเหมือนตัดพ้อ.......จากลออหนอนวลศรี
ไกลกันปันวจี.......พี่เพียงฝากฟากฟ้าคราม
.
ถึงไหมให้กังวล......กลัวลมบนฝนไหลหลาม
กลัวค้างกลางเขตคาม.......ตามไม่เห็นประเด็นใด
.
ตามบุญหรือตามกรรม......หนุนน้อมนำชื่นฉ่ำไหม
ตามนักรักตามใคร......ให้รู้ซึ้งถึงคนคอย
.
เอื้อมเอยเอื้อมดอกฟ้า.....สูงสุดตายังคว้าสอย
ไกลเอยไกลเนื้อกลอย.....ร้อยวจีที่พร่ำวอน
.
กังวลคนอยู่ไกล.....จากหัวใจให้สะท้อน
อาลัยให้อาวรณ์.....อ้อนออดคำนำฝากเธอ..
.
โคลงสี่สุภาพ
กังวลคนทุกข์ท้อ............รอบุญ
หมายมั่นสรรการุณย์...........ส่งให้
หวังเอยต่างหวังคุณ........หนุนส่ง นาแม่
นานนับกลับหลีกไร้.......ไม่แคล้วตรอมตรม
.
ใจขมใจบ่มเศร้า........รำพึง
ใจเจ็บใจคะนึง........หนึ่งเจ้า
ใจฝันมั่นตราตรึง.......ถึงถิ่น นางเอย
ใจไม่เลยลืมเฝ้า........ฝากฟ้ามาปอง
.
กาพย์ยานี ๑๑
.
ห่วงนักยามรักล้น..........มากกังวลหม่นมัวหมอง
โอบเอื้อเจือรักครอง........สองเราสร้างทางฉิมพลี
.
แต่ใจเหมือนตัดพ้อ.......จากลออหนอนวลศรี
ไกลกันปันวจี.......พี่เพียงฝากฟากฟ้าคราม
.
ถึงไหมให้กังวล......กลัวลมบนฝนไหลหลาม
กลัวค้างกลางเขตคาม.......ตามไม่เห็นประเด็นใด
.
ตามบุญหรือตามกรรม......หนุนน้อมนำชื่นฉ่ำไหม
ตามนักรักตามใคร......ให้รู้ซึ้งถึงคนคอย
.
เอื้อมเอยเอื้อมดอกฟ้า.....สูงสุดตายังคว้าสอย
ไกลเอยไกลเนื้อกลอย.....ร้อยวจีที่พร่ำวอน
.
กังวลคนอยู่ไกล.....จากหัวใจให้สะท้อน
อาลัยให้อาวรณ์.....อ้อนออดคำนำฝากเธอ..
.
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น