คุณครู

 

ครูเป็นใครที่ไหนให้ประหลาด
ไม่ใช่ญาติไม่ใช่แซ่แต่แลเหลียว
เฝ้าห่วงหาอาวรณ์สอนนักเชียว
ถือไม้เรียวกำกับนับจำนวน

ไม่มาสายไม่หน่ายเรียนไม่เพียรลา
ให้ตั้งหน้าเรียนร่ำอย่าทำป่วน
สอนทุกอย่างอยากรู้สู่กระบวน
ยังทบทวนทุกครั้งหลังเลิกเรียน

ไม่เคยเหนื่อยเมื่อล้าในหน้าที่
สุดยินดีสอนคนวนขีดเขียน
ทั้งนอกห้องในห้องต้องพากเพียร
ไม่เคยเปลี่ยนทีท่าคำว่า “ครู”

จะเป็นใครก็พร้อมขอน้อมแล้ว
ท่านดุจแก้วแวววับจับสวยหรู
ในดวงใจ ใสซึ้งตรึงตราตรู
ความเป็น “ครู” คือญาติ..ไม่อาจลืม.