ดอกไม้..ในแจกัน

 

มองแจกันไร้ดอกชอกช้ำกว่า
เหมือนไร้ค่าวางไว้ไร้ความหมาย
เหมือนเศษซากกากเดนเข่นทำลาย
วางเดียวดายไร้มาลามาปักชม

มากลวดลายหลายแบบแยบยลนัก
บ้างสลักเส้นสายหมายสร้างสม
ให้คนมองจ้องติดคิดนิยม
รื่นอารมณ์ซื้อหามาครองเคียง

แต่..ถูกวางทิ้งร้างห่างประดับ
แจกันรับแต่เศร้าเฝ้าเฉลียง
ไม่เคยอยู่ในห้องถูกมองเมียง
ไร้แม้เสียงชมชื่นทุกคืนคอย

ล้วนฝุ่นผงดงแมลงแกล้งตอมไต่
กระอักไอใจเศร้าเฝ้าเหงาหงอย
ไร้ดูแลชะแง้หาน้ำตาปรอย
ให้ใจน้อยน้อยใจไยลืมลง

ทิ้งไปเถิดเกิดใจไม่สุขสม
ไม่นิยมไร้ค่าหาประสงค์
มีทำไมไม่สนองปองใจจง
ให้ปาส่งด้วยมือที่ซื้อมา

ด้วยเพราะใจไร้มั่นนั่นลืมหลง
ไม่มั่นคงตรงจิตตอนคิดหา
ใจโลเลเทท้นบนเมตตา
ไร้กรุณามองผิดจริตตน.