~ @ ตีสีหน้า @~

ความรู้สึกเหนื่อยล้าเข้ามาซบ

มันมากลบขบกลืนความชื่นสม

เหมือนโรคร้ายคายพิษปิดอารมณ์

เหมือนถูกถมข่มฝันอันอำไพ

เมื่อสังคมมวลหมู่ผู้อยู่ร่วม

เข้ากอดสวมท่วมทับจนจับไข้

ภูมิคุ้มกันเราต่ำยากทำใจ

ต้องรับไว้ในร่างอย่างกังวล

เกิดคำถามตามนั้นวันพิษแทรก

สร้างความแปลกหรือเปล่าเฝ้าฉงน

หรือว่าเป็นสามัญกันทุกคน

ผู้เวียนวนบนวิถีมากลีลา

หรือตัวเราแปลกคนบนสำนึก

ความรู้สึกแปลกไปให้กังขา

แล้วอะไรที่หวังและตั้งตา

สร้างปุจฉาคราครั้งนั่งรำพึง

ตีสีหน้าเปลี่ยนเล่นเป็นแบบอย่าง

หลายหน้าต่างมาเปลี่ยนให้เขียนถึง

บ้างออดอ้อนวอนหวังดั่งคะนึง

บ้างขังขึงตึงตั้งดั่งหน้ากลอง

ขอเป็นโรคตามเขา..เอาไหมนะ

หรือขอผละให้ไกลไม่สนอง

สร้างกำแพงกั้นกลางหว่างลำคลอง

เปลี่ยนทำนองเพลงใหม่..ดีไหมเรา..