กรุ๊กกรู้ กรุ๊กกรู้กุ๊ก .........................ฟังสนุกแลสุขสันต์
ส่งเสียงไล่เรียงกัน........................ดูเหมือนว่ามาประชัน
คล้ายคล้าย อยู่กลางป่า.................กลางพนานกป่าขัน
อิสรเสรีกัน..................................ร้องระงมชมพฤกไพร
แต่นี่เสียงกรู้กรุ๊ก..........................เจ้าสนุกสุขสดใส
โก่งคอล้อเสียงไป.......................ในกรงน้อยห้อยกลางลาน
เจ้าไร้ในเสรี...............................แต่กลับมีที่สุขศานต์
พอใจในเรือนชาน.......................คนแบ่งไว้ให้อยู่กิน
กรงน้อยที่แสนสวย......................งดงามด้วยวิจิตรศิลป์
ได้อยู่คู่ชีวิน...............................ที่คนสร้างต่างพงไพร
เจ้าจากป่าดงดอน........................เจ้าจากคอนอันอ่อนไหว
เจ้าจากด้วยฝืนใจ.........................อยู่กรงสวยด้วยจำเป็น
ก็ดีที่เจ้ายอม.............................ได้ถนอมกล่อมทุกเข็ญ
เสรีที่จำเป็น..............................พอเลี้ยงเจ้าให้เนานาน
เจ้ารู้เอาตัวรอด...........................ช่างเป็นยอดเดรัจฉาน
เสรีเขาเจือจาน............................เจ้ายังชื่นไม่ขื่นใจ
เจ้าปรับ รับสภาพ..........................ด้วยไม่ทราบทางแก้ไข
ดีดดิ้นก็สิ้นใจ..............................ต้องตายเปล่าเขาระอา
สังคมของมวลชน.........................ต่างดิ้นรนค้นเสาะหา
เสริมสร้างทางประชา.....................เพื่อสังคมได้ร่มเย็น
ประชาธิปไตย..............................ของคนไทยยังไม่เห็น
ต่อสู้..เลือดกระเซ็น.......................ยังไม่รู้อยู่หนใด
กล้ำกลืนยิ่งกว่าเจ้า.......................เจ้านกเขาเสียงใสใส
เจ้าอยู่ในกรงไป...........................แต่ข้าสู้อยู่กลางดิน..ฯ
ส่งเสียงไล่เรียงกัน........................ดูเหมือนว่ามาประชัน
คล้ายคล้าย อยู่กลางป่า.................กลางพนานกป่าขัน
อิสรเสรีกัน..................................ร้องระงมชมพฤกไพร
แต่นี่เสียงกรู้กรุ๊ก..........................เจ้าสนุกสุขสดใส
โก่งคอล้อเสียงไป.......................ในกรงน้อยห้อยกลางลาน
เจ้าไร้ในเสรี...............................แต่กลับมีที่สุขศานต์
พอใจในเรือนชาน.......................คนแบ่งไว้ให้อยู่กิน
กรงน้อยที่แสนสวย......................งดงามด้วยวิจิตรศิลป์
ได้อยู่คู่ชีวิน...............................ที่คนสร้างต่างพงไพร
เจ้าจากป่าดงดอน........................เจ้าจากคอนอันอ่อนไหว
เจ้าจากด้วยฝืนใจ.........................อยู่กรงสวยด้วยจำเป็น
ก็ดีที่เจ้ายอม.............................ได้ถนอมกล่อมทุกเข็ญ
เสรีที่จำเป็น..............................พอเลี้ยงเจ้าให้เนานาน
เจ้ารู้เอาตัวรอด...........................ช่างเป็นยอดเดรัจฉาน
เสรีเขาเจือจาน............................เจ้ายังชื่นไม่ขื่นใจ
เจ้าปรับ รับสภาพ..........................ด้วยไม่ทราบทางแก้ไข
ดีดดิ้นก็สิ้นใจ..............................ต้องตายเปล่าเขาระอา
สังคมของมวลชน.........................ต่างดิ้นรนค้นเสาะหา
เสริมสร้างทางประชา.....................เพื่อสังคมได้ร่มเย็น
ประชาธิปไตย..............................ของคนไทยยังไม่เห็น
ต่อสู้..เลือดกระเซ็น.......................ยังไม่รู้อยู่หนใด
กล้ำกลืนยิ่งกว่าเจ้า.......................เจ้านกเขาเสียงใสใส
เจ้าอยู่ในกรงไป...........................แต่ข้าสู้อยู่กลางดิน..ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น