~~ ฟ้ากำกับ ~~

 

ถูกฟ้าสั่งกำชับกำกับสิทธิ
พรหมลิขิตกักไว้ไม่ให้หนี
พันธนาการปานว่าพล่าชีวี
เชือกอารีย์ผูกโยงห้อยโตงเตง
 
แล้วทั้งสองผลัดแกว่งแรงเบาหนัก
ไม่หยุดพักกวักไกวให้โหวงเหวง
บางครั้งปั่นให้หมุนรุนละเลง
ดูครื้นเครงสองท่านมันอารมณ์

จนวันนี้คงเหนื่อยเมื่อยเลยหยุด
ปล่อยเชือกหลุดมือวางอย่างเหมาะสม
ปล่อยลงกลางลานกลอนอ้อนระงม
กว่าสางปมลืมตาเกือบพาตาย

ตั้งสติมองฝ่าหน้าสลอน
คนเขียนกลอนหลายหน้ามามากหลาย
นี่ผ้าเย็นนั่นน้ำตามเรียงราย
ไม่เว้นวายบางคนตะโกนเรียก

รอดมาได้ไม่ตายคล้ายดั่งฝัน
แต่จาบัลย์เหงื่อโทรมชโลมเปียก
แว่วยินเสียงนางหนึ่งรำพึงเพรียก
สู้ตะเกียกชะเง้อเจอคนงาม

เธอสวยซึ้งตรึงใจให้สะท้าน
ตาเธอหวานยามยิ้มพิมพ์วาบหวาม
ปากกระจับรับแก้มแย้มมองตาม
รักล้นหลามห้ามใจไม่ได้เลย...

 

ต้องขอบคุณความดีที่ฟ้าโปรด
นึกว่าโกรธที่แกล้งแห่งเฉลย
หากแต่ร่วมกับพรหมชมชิดเชย
วางเราเกยตักนาง...อย่างภิรมย์.