สิ่งที่เห็น

 

สองตามองส่องไสวได้เห็นเท่า
แต่ใครเล่าเข้าถึงซึ่งแสงสี
แล้วแต่ใครเห็นค่าว่าภาพดี
มโนนึกเช่นนี้..ที่ต่างกัน

เกินบังคับเค้นใครให้เห็นเท่า
จิตของเขาเข้าเสริมเติมเสกสรร
รู้ด้วยตนบนปัญญาพาจำนรรจ์
ปรับเปลี่ยนผันตามสื่อคืออารมณ์

สิ่งที่เห็นต่างกันนั้นใช่แน่
ต่างก็แปรเปรอปรนบนสุขสม
อาจไม่เหมือนดั่งใครหวังใจชม
เลยไม่เห็นหนึ่งปมที่คมคาย

แม้นมุ่งหวังสั่งชี้สิ่งที่เห็น
ว่าโดดเด่นเป็นหลักที่ปักหมาย
ก็ยังมีอื่นมองจ้องเลยกราย
ใช่เห็นคล้ายดั่งชี้ที่ให้มอง

จึงต่างคนต่างเห็นเช่นต่างจิต
จึงต่างคนต่างคิดติดสนอง
จึงต่างคนต่างรู้สู่ทำนอง
จึงต่างคนต่างปองฉลองกรรม

สิ่งที่เห็นหาใช่ที่ใครเห็น
นั้นเพราะเป็นปัญญาพาถลำ
ผู้รู้มากยากเหลือเชื่อใครนำ
ผู้รู้ต่ำช้ำเหลือ..เมื่อถูกลวง..