นิ่งสดับรับฟังระฆังแว่ว
เสียงหวานแผ่วแนวฟ้าครารุ่งสาง
กังวานผ่านม่านหมอกออกเบาบาง
ก่อนจะจางเสียงใสไร้ร่องรอย
กำเนิดเสียงเพียงครั้งดังระรื่น
จิตใจชื่นตื่นฝันบั่นเหงาหงอย
อรุณเรื่อเมื่อแลชะแง้คอย
ลมสำออยลอยผ่านหวานในทรวง
นิ่งสดับรับฟังเสียงสั่งลา
ดังแว่วมาเข้าหูผู้เคยหวง
ฟังเพียงนิดติดกระหึ่มซึมเต็มดวง
อึงอลห้วงหัวใจไม่เจือจาง
เสียงยังก้องร้องร่ำเพิ่มกำสรวล
เสียงยังครวญหวนไห้ไม่ไกลห่าง
เสียงยังตรึงในจิตไม่คิดวาง
เสียงยังสร้างโศกเศร้าเผาอารมณ์
เสียงระฆังฟังแว่วแล้วเลือนหาย
ให้เสียดายเสียงซึ้งตรึงสุขสม
เสียงบอกลาพาเศร้าเฝ้าระทม
ดังระงมในทรวงพ่วงอาวรณ์
รู้มีเกิดมีดับกับทุกสิ่ง
จึงต้องนิ่งสิ่งเห็นเป็นสังหรณ์
รู้ปลายทางต่างเห็นเป็นแน่นอน
รู้กรรมก่อนสิ้นลง..ตรงหมดเวร..
นั่งสะท้อนก่อนครั้ง..ยังรักกัน..
เสียงหวานแผ่วแนวฟ้าครารุ่งสาง
กังวานผ่านม่านหมอกออกเบาบาง
ก่อนจะจางเสียงใสไร้ร่องรอย
กำเนิดเสียงเพียงครั้งดังระรื่น
จิตใจชื่นตื่นฝันบั่นเหงาหงอย
อรุณเรื่อเมื่อแลชะแง้คอย
ลมสำออยลอยผ่านหวานในทรวง
นิ่งสดับรับฟังเสียงสั่งลา
ดังแว่วมาเข้าหูผู้เคยหวง
ฟังเพียงนิดติดกระหึ่มซึมเต็มดวง
อึงอลห้วงหัวใจไม่เจือจาง
เสียงยังก้องร้องร่ำเพิ่มกำสรวล
เสียงยังครวญหวนไห้ไม่ไกลห่าง
เสียงยังตรึงในจิตไม่คิดวาง
เสียงยังสร้างโศกเศร้าเผาอารมณ์
เสียงระฆังฟังแว่วแล้วเลือนหาย
ให้เสียดายเสียงซึ้งตรึงสุขสม
เสียงบอกลาพาเศร้าเฝ้าระทม
ดังระงมในทรวงพ่วงอาวรณ์
รู้มีเกิดมีดับกับทุกสิ่ง
จึงต้องนิ่งสิ่งเห็นเป็นสังหรณ์
รู้ปลายทางต่างเห็นเป็นแน่นอน
รู้กรรมก่อนสิ้นลง..ตรงหมดเวร..
นั่งสะท้อนก่อนครั้ง..ยังรักกัน..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น