ซากระทม
.
เหมันต์เยือนเหมือนนำความช้ำกลับ
สำนึกรับร้อยเรื่องเคยเขื่องขม
กี่เหตุการณ์ผ่านปล่อยทิ้งรอยตรม
ยังระทมทอทับมาจับจินต์
.
กี่ปี่แล้วแผ่วโหยราโรยจิต
ที่ซับพิษเพิ่มพูนอาดูรถวิล
กี่คราครั้งยังโหยหน้าโรยริน
วสันต์สิ้นส่งผ่านกี่กาลกรรม
.
ใบไม้แห้งแกว่งปลิวร่วงลิ่วส่ง
ดินยังคงคอยสมแรงลมกระหน่ำ
เสียงกราวกรูดูขมแรงลมกระทำ
ยิ่งตอกย้ำยามพรากกระชากใจ
.
จะคว้าคืนกลืนกลับเกินขับขม
จะดอมดมด้วยชื่นขมขื่นไฉน
จะประวิงยิ่งยากเขาจากไกล
จะคว้าไขว่แขนเอื้อมกลับเสื่อมศรัทธา
.
ให้นอนนั่งฟังลมพัดห่มหนาว
หวิววาบราวร้องเรียกมาเพรียกหา
ซุกกายหลบลบถวิลและจินตนา
กอดอุราร่ำไห้อยู่ในทรวง
.
กว่าจะผ่านกาลนั้นเหมันต์จาก
คงเหลือซากซ่อนใจก้อนใหญ่หลวง
กว่าจะยืนฟื้นผลจากคนลวง
กายคงกลวงเกินกู้..เป็นผู้คน๚ะ๛
☆ ☆ ☆
♥
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น