โดดเดี่ยว (กลบท)

หัดเขียน (กลอน ๘)
.
นั่งหลบมุม นุ่มหลัง มานั่งคิด
มุ่งในจิต มิตรนำ จำเมินหมาง
เพื่อหัดเขียน เพียรหา ข้อความวาง
แล้วออกกาง ล้างอื่น ก่อนชื่นชม
.
อาจยากบ้าง อ้างยุ่ง บำรุงรส
เกินกำหนด กฎก่อ หนอขื่นขม
สุขสมใจ ใสส่ง จงภิรมย์
หลายคำคม หล่มคา ค่อยหาคืน
.
โดยสำนวน ด่วนเสริม นำเติมค่า
ความหมายมา คาหมด มันหดหืน
โดนจำกัด  ดัดจน ก่นกล้ำกลืน
ตนสุดฝืน ตื่นสู้  ฝันสู่ชัย
.
ยากจะนำ ย้ำจิต นิ่งคิดฝัน
ยากจะปัน ยันจริง เป็นสิ่งไหน
สื่อห่อนรู้ สู่หา รับว่าใด
ยังโง่ไง ไยงง  งุ่นงกงาน.

.

เป็นแฟนเก่า (กลอน ๙)
.
ตามมามอง ต้องมาเมิน ขวยเขินจิต
ตามมาชิด ติดมาช้ำ..กับคำหวาน
ตามมาฟัง ตั้งมาฟ้อง..สนองมาน
ตามมาขาน ตาลมาขม..ตรมอุรา
.
เสียงหัวใจ ใส่หัวจิต..ผิดจังหวะ
ผลเหมือนจะ ผละเหมือนเจ้า..เศร้านักหนา
ลิ้มรสใหม่ ไล่รสเหม็น..เห็นระอา
มองสองตา มาสองต่อ..หนอระทม
.
ลืมรักเก่า เล่ารักก่อน..วอนแต่ทุกข์
ไม่สนุก มุขสนั่น..มันขื่นขม
เอื้อนรักใหม่ ไอรักมา..พาชื่นชม
แสนสุขสม สมสุขแสน..แฟนใหม่ครอง
.
เป็นแฟนเก่า เป้าฟุ้งเกิน..ต้องเดินจาก
ไม่อาจฝาก มากเอาฝัน..นั้นสนอง
รออวยพร รอนอาภัพ..เกินจับจอง
ให้สมสอง ห้องสมสุข..ทุกคืนวัน

..

บ้านริมโขง