ปลอบ..

แมงมุมขยุ้มขา
ทุกเวลาขยุ้มใย
มองดูผู้เป็นไป
เดินติดใยไม่รู้ตัว

เยื่อใยล้วนว่าดี
แมงมุมมีมากมายทั่ว
ชักใยไหวระรัว
วางเป็นแพแลระริก

เป็นใยให้อาหาร
ใดมาพานซ่านกระดิก
แมงมุมซุ่มคอยพลิก
ไม่หยิกเย้าเข้าไปกิน

เยื่อใยในมนุษย์
แผ่กว้างสุดผุดถวิล
มากล้นคนไหลริน
มาดื่มกินไม่สิ้นใย

แต่เราเฝ้าห่วงหา
ฝันทุกคราว่าวันไหน
หนึ่งนางวางเยื่อใย
ห่อห้อมใจฉันไปที..

 

บ้านริมโขง