วันเอ๋ยวันสิ้นพ่อ
ใจลูกหนอเหน็บหนาวปวดร้าวแสน
เหม่อมองฟ้าตาลอยจนคล้อยแดน
หมายเมืองแมนมองหาน้ำตานอง
รู้พ่อถึงหนึ่งสวรรค์สุขสันต์สม
แต่อารมณ์ลูกป่นแสนหม่นหมอง
ยามขาดพ่อหนอเสียงใครเมียงมอง
เศร้าคงครองคราพ้อ
ไร้พ่อเอย๚ะ๛
☆✾☆
♥
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น