หนาว
.
เย็นยะเยือกเปลือกตาแรงล้าขยับ
เหน็บหนาวจับเจียนจนให้คนผวา
ธรรมชาติสาดใส่หรือใครพา
ในอุรารวนร่างคอยครางครวญ
.
ไม่อยากลุกปลุกตนให้พ้นสถาน
ปล่อยเลยผ่านพ้นวันที่ผันผวน
ไม่อยากมองผองอื่นที่ชื่นชวน
ปล่อยใจหวนหดหู่เพียงผู้เดียว
.
หนาวกายจับทับจิตดั่งพิษแทรก
หนาวเกินแยกอยากเมินจนเกินเฉลียว
หนาวเหมันต์นั้นลมผสมเกลียว
หนาวแห้งเหี่ยวหดหู่ฤดูใด..
.
คราบน้ำตาคราแห้งอาบแฝงผล
หนาวกมลมากเหน็บเกินเก็บไหว
หนาวอาบทรวงดวงแดเกิดแผลใน
อีกเมื่อไหร่รอยเปื้อนจะเลือนราง
.
รู้ชีวิตติดกรรมมานำสู่
ให้ทุกผู้พบพานเป็นด่านขวาง
แต่ครานี้มีผลทุกคนวาง
หนาวไม่จางจากใจพิไรรวน
.
จึงจากนี้กี่ชาติจะขาดหนาว
ด้วยใจร้าวแรงล้าทุกคราหวน
เมื่อ “พ่อ” จากฝากผลทุกคนครวญ
ตื่นหลับล้วนล้นหนาว..เกินกล่าวคำ๚ะ๛
☆ ☆ ☆
♥
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น