~* ส่งความคิดถึง *~

เหมือนความรักเริ่มเรียกหา

เหมือนรอบกายคล้ายว่างอย่างตาเห็น
กลับไม่เป็นเช่นนั้นเหมือนวันก่อน
วันนี้เหมือนมีใครใส่คำวอน
จากบทกลอนอ้อนหาเหมือนพาที

ความว่างเปล่ากลับล้นพ้นคาดคิด
หากพินิจความเห็นเป็นสักขี
รอบกายเรามากตามความหมายมี
ความคิดถึงล้นปรี่ที่ฝากมา

รักเรียกร้องปองหมายสายสวาท
จนไม่อาจขาดรักฝักใฝ่หา
แม้หลับฝันนั้นรักพำนักพา
ยามรักลาคราครั้งนั่งระทม

เริ่มสำนึกตรึกตรองมองด้วยมั่น
อณูนั้นปันเพิ่มเริ่มสุขสม

เสียงหายใจเริ่มรู้ดูชื่นชม

เมื่ออารมณ์บ่มสวาทเริ่มบาดใจ

เรียกจากตนบนสื่อคือปรารถนา
เริ่มเรียกหามาวางอย่างสวยใส
อยากจองจับเสียงเพรียกไม่เรียกใคร
หยุดหวั่นไหวในคำพร่ำเรียกนาง

หาได้หวั่นวันนี้มีรักสม
เพาะรักห่มห่วงหาไม่ลาห่าง
ปลูกรักลงส่งหาว่าปลายทาง
รับรักวางกลางใจ..หาได้ลืม

บ้านริมโขง