ฤดูเศร้า
.
ฤดูเศร้าคงนานกว่าผ่านพ้น
ครึ้มเมฆฝนปนละอองของความหนาว
อีกสายลมอวลเอยเลยพัดยาว
แสงแวบวาวจากฟ้าช่างน่ากลัว
.
ฝนตกซ้ำกระหน่ำความช้ำเศร้า
กลบ-ทบเอาแต่ตรมจมสลัว
ไร้แสงสีที่ใจให้ตื่นตัว
อวลอบทั่วมัวหม่นปนน้ำตา
.
กว่าจะผ่านพ้นวันอันร้อนรุ่ม
พิษรักคลุมมืดมิดจิตผวา
เกาะกินใจเผาไหม้ในอุรา
เหลือเพียงซากฝากมาล้าแรงโรย
.
ฤดูเศร้าอีกนานจะผ่านหาย
ยืนเดียวดายโดดเดี่ยวเหลียวระโหย
ลมกระหน่ำฝนพรำฉ่ำฟ้าโปรย
ราวถูกโบยบอบซ้ำจากคำลวง
.
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น