สายทางลม

สายทางลม
.
สายลมร้อนอ้อนจิตพิสมัย
รำเพยไออาบละมุนอุ่นกระแส
บริสุทธิ์ดุจทิพย์พริบตาแล
ซึ้งใจแท้แม้สวาทจะคลาดคลา
.
ล้วนละเมียดละมัยดวงใจเจ้า
รื่นเริงเร้าเคล้าคลอรอห่วงหา
จากอรุณรุ่งสางสว่างตา
จวบจนฟ้ามืดลงยังคงคอย
.
เจ้าลมเอยเผยมาหาใดหนอ
ใครเคลียคลอรอหวังดั่งสุดสอย
เหนื่อยบ้างไหมในวันอันเลื่อนลอย
เจ้าคงน้อยใจบ้างระหว่างรอ
.
ฉันเป็นดังท่อนไม้ที่ตายซาก
ที่ลมผ่านแล้วจากตากแดดต่อ
ไม่เหลือใดให้ซึ้งตรึงลออ
ชะเง้อคอเพียงมองหมองระทม
.
มองตามริ้วปลิวผ่านสะท้านหนาว
ตาฝ้าขาวราวหมอกหลอกใจข่ม
น้ำตาหยาดสู่แก้มแย้มระบม
ยามหันชมลมจากฝากอาลัย
.
เถิด..เลยจากฟากนี้ถึงที่สุด
อย่าสะดุดหยุดก่อต่อฝันใฝ่
อย่าอ่อนล้าลาลับดับแรงใจ
จงพัดไปให้ถึง..หนึ่งคนคอย..

.

บ้านริมโขง