~@ อนิจจา..อนิจจัง @~

อนิจจา..อนิจจัง
.
จะเนิ่นนานปานใดในวัฏฏะ
ไม่ปล่อยปละละวางทางสร้างสรรค์
แม้สังขารโรยราหาจาบัลย์
สุขทุกวันด้วยตนคนพอเพียง
.
มือหยาบกร้านสานงานสานชีวิต
นิ่งสนิทหัวใจไร้ส่งเสียง
มุ่งแต่งานตรงหน้านำมาเรียง
จัดตอกเพียงตามงานสานตามใจ
.
แม้สายตาฝ้ามัวตัวยังมั่น
ยังบากบั่นดั้นสู้ดูยังไหว
สองมือกร้านช่วยคลำนำทางไป
เกินที่ใครหยั่งรู้คนสู้งาน
.
จะกี่ร้อยกี่พันกี่อันสร้าง
จึงพอวางมือได้มุ่งหมายผ่าน
จึงพอขายเป็นเงินเดินต่อกาล
จึงพอสานชีพตนให้พ้นตาย
.
ทนสร้างงานสานชีวิตคิดอยู่ยั้ง
เพียงประทังหวังต่อรอวันหมาย
วันต่อวันเสริมสร้างอย่างเดียวดาย
อยู่เหมือนคล้ายใช้กรรมที่ทำมา
.
นิ่งสงบพบธรรมนำแสงส่อง
ตามครรลองความจริงอิงสืบสา
ล้วนเกิดแก่ เจ็บตาย ทุกเวลา
อนิจจาคือทุกสิ่ง..นิ่งจำนน..

.

บ้านริมโขง