ในคืนวัน..เงียบงัน..ฉันยังรอ..

 ในคืนวัน..เงียบงัน..ฉันยังรอ..

 .

กลางดึกคืนเงียบงันวันเหว่ว้า
ตื่นขึ้นมาพาพร่ำลำนำเหงา
คืนสงบพบตนบนลำเนา
แถบความเศร้าเป็นทางวางทอดมา
.
เหมือนเหลือตนคนเดียวยังเกี่ยวโลก
มีทุกข์,โศก,ยินดี ที่เข้าหา
มีความอยากมากอย่างวางล่อตา
กิเลสยังคงหนา..ละอาใจ
.
มากเรื่องคิดคลุมร่างอย่างสับสน
มากเวียนวนอลเวงบรรเลงไฉน
เกินจับเรียงอยู่นิ่งสิ่งเป็นไป
เหมือนอ่างใหญ่คละเคล้าเหล่าหมู่มาร
.
เถิด..นะใจ นิ่งบ้าง ให้วางเฉย
ที่ไหนเลยยิ่งมัดจัดสังหาร
กลับยิ่งดิ้น ยิ่งมากฝากประจาน
ล้นละหานพาลโหยยามโบยทวน
.
วอนเมตตามาช่วยด้วยได้ไหม
ขอแรงใจใครพบกลบปั่นป่วน
มาจัดเรียงเคียงคู่ผู้คร่ำครวญ
มาร้อยส่วนที่ดื้อ..ด้วยมือเธอ
.
เกินกำลังรั้งใจให้อยู่นิ่ง
เหมือนใจวิ่งหน้าตั้งหวังเสนอ
รอพบใครในทางวางให้เจอ
มาตัดเพ้อ..ใดพร่ำ..ให้จำนน

.

บ้านริมโขง