ความรักที่ฟักพิษ
..@@
รำพึงพ้อหนอรักเกินหักห้าม
กี่ฟ้าครามคงมั่นแม้หวั่นไหว
แต่รักรวนป่วนปนจากคนไกล
รักเปลี่ยนไปเปื้อนฝุ่นคอยครุ่นครวญ
.
สงสารรักฟักไว้ก็ไม่สม
เป็นไข่ลมเลยลับไม่กลับหวน
เหม่อมองตามยามฝันใจรัญจวน
กรรมก่อกวนเกินแก้ชะแง้เงา
.
ภาพคราวก่อนย้อนย้ำในสำนึก
ดังบาดลึกลงลามมากความเหงา
ระริกร่ายคล้ายคลื่นกลบกลืนเรา
แต่ความเศร้าสูญเสียโลมเลียกาย
.
ภาพยังแจ่มแจ้งใจเกินไหลลบ
อยากจะจบใจจากไม่อยากหมาย
แต่อยากลืมปลื้มจำไม่ทำลาย
แสงสุดท้ายที่ดลคงพ้นกรรม
.
หวิวแรงลมพรมผ่านสะท้านหนาว
กายสั่นร้าวแรงส่งประสงค์กระหน่ำ
ทรวงสะท้อนร้อนในดั่งไฟนำ
จิตระส่ำเสียวสะเทือนดั่งเรือนทะลาย
.
นี่หรือฤทธิ์พิษรักยามฟักร่าง
ใกล้สว่างว้าวุ่นอรุณฉาย
ฟักมานานผ่านผันยามบั้นปลาย
ใจสลายเลือนจากเหลือซากตน๚ะ๛
☆✾☆
♥
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น