หน้าแรก

วันอังคารที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2559

๐เป็นอย่างนี้ทุกที๐

.
ปรารถนามาวางอย่างประสงค์
ปรารถนาที่ส่งยังโหวงเหวง
ปรารถนายังดิ้นสิ้นยำเกรง
ปรารถนามาเลบงละเลงกรรม
.
เหมือนทดท้อต่อตนทนขมขื่น
หมายใดอื่นไม่สมตรมกระหน่ำ
เหมือนวังเวงเร่งเร้าเข้ากระทำ
จนเพ้อพร่ำกับตนด้วยหม่นทรวง

ยามอ่อนแอแพ้ใจเหมือนไฟผลาญ
ร่างกายลาญล้าถอยร้อยพิษพ่วง
ไร้แรงฝืนกลืนกล้ำระกำดวง
ไร้คู่ควงคนคอยปลอบกลอยใจ
.
จึงวุ่นวายคล้ายจิตถูกพิษร้าย
เข้าทำลายสายสนจนหวั่นไหว
ยามอยู่เดียวเหลียวแล..ชะแง้ใคร
ที่ห่วงใย..ไม่เหลือ..เอื้ออาวรณ์
.
ต้องสู้ทนบนชะตา..อย่างว้าเหว่
เสียงกล่อมเห่หายห่างอย่างสังหรณ์
จะโทษใครไหนกันทุกขั้นตอน
ล้วนสะท้อนวาสนา..ที่พาไป
.
หากโทษอื่น..โทษฉัน พลันหายเศร้า
ฉันรับเอา หมดเลย เผยไฉน
อยากช่วยรับจับโศกวิโยคใจ
ส่งได้ไหมทุกข์ท้อ...ฉันรอทาง..
.
บ้านริมโขง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น