~๐๐ โขงโยงรัก ๐๐~

น้ำโขงเอื่อยเรื่อยไหลในหน้าแล้ง
ดุจใครแกล้งแบ่งกั้นให้ผันผ่อน
ดังเหนื่อยล้าอาการมานร้าวรอน
ดังใครย้อนแกล้งเย้ยเกยหาดดิน

ถึงล้าแรงอย่างไรไม่ยอมหยุด
ยังเรื่อยรุดมุ่งหน้าคราถวิล
น้ำโขงเอยเปรยปรนใครยลยิน
เสียงแคนพิณดั่งเผลอเพ้อลอยลม

คร่ำครวญคอยข้างคุ้งมุ่งหน้าฝัน
ถึงคราวันน้ำปริ่มอิ่มสุขสม
หวังเธอชอบมอบหมายให้คลายปม
เปิดรักห่มที่ห่อก่อไมตรี

วสันต์เยือนเคลื่อนมาพาฝนฉ่ำ
เกลียวคลื่นน้ำระริกพลิ้วพลิกสี
ผสมคลื่นลมพาน่าเปรมปรีดิ์
ดุจดังเพชรเก็จมณีที่พริ้งพราว

อยากชื่นชู้ชมชี้ฤดีคล้อง
เคียงคู่ปองสองเกลียวเกี่ยวรักสาว
โอบร่างอิ่มพริ้มพักตร์รักยืนยาว
นิ่งนานน้าวเนื้อนวลอุ่นอวลองค์

น้ำโขงเรื่อยไหลเลยไม่เคยท้อ
ตามเติมต่อถึงปลายคล้ายประสงค์
มีมุ่งมั่นไม่ท้อต่อจำนง
รักของฉันยังคง..ไม่หลงทาง

บ้านริมโขง